Οι εβδομάδες περνούν με πολλές και απαιτητικές προπονήσεις. Το εντυπωσιακό είναι ότι ποτέ δεν αισθάνομαι το ίδιο, ούτε κατά τη διάρκεια της διαδρομής, αλλά ούτε και μετά στην ξεκούραση.
Αυτό όμως που δεν αλλάζει είναι ότι, όταν κουράζομαι, φαντάζομαι την καρδιά μου να ξεκουράζεται μόνη της σε ένα παγκάκι: είναι ξαπλωμένη και κοιτάει ψηλά, και το μόνο που βλέπει είναι έναν καταγάλανο ουρανό.
Σήμερα πήγα στο Ολυμπιακό Στάδιο. Δεν θυμάμαι πόσους γύρους έκανα. Δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα. Όταν το ρολόι έδειξε 25χλμ. αισθάνθηκα μεγάλη ικανοποίηση και ευγνωμοσύνη που πήγε καλά η προπόνηση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου