Τερμάτισα!!!

Το όνειρό μου πραγματοποιήθηκε την Κυριακή! Έτρεξα και τερμάτισα στον Μαραθώνιο(5:56:57) και είχα την τύχη να ζήσω αυτήν την εμπειρία! Ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη βοήθεια, την υποστήριξη και την ενίσχυση της Τράπεζας Τροφίμων.

Αύριο τέτοια ώρα!....

Θα έχουμε μπει στα blocks της εκκίνησης και θα περιμένουμε την έναρξη του αγώνα, η οποία θα γίνει σε κύματα. Θα φορέσω την μπλούζα μου με τα σήματα της Τράπεζας Τροφίμων και το νούμερο 9345. Τι χαρά και αγωνία! Ήρθε η στιγμή που περίμενα!

"1 στους 11 Έλληνες πηγαίνουν σε συσσίτια"

Αυτό ανέφερε πριν από λίγα λεπτά ο Αιμίλιος Λιάτσος στη διακαναλική συνέντευξη του Πρωθυπουργού. Αξίζει να αναλογιστούμε το έργο της Τράπεζας Τροφίμων η οποία, με τα τρόφιμα που διανέμει στα συσσίτια κάθε εβδομάδα, βοηθάει στη σίτιση 20,000 ανθρώπων!

Ετοιμάζομαι για την Κυριακή

Μετά από πολλές δυσκολίες και περιπέτειες που δεν μου επέτρεψαν να προπονηθώ για ένα πολύ μεγάλο διάστημα, ήρθε η στιγμή να ετοιμαστώ για την Κυριακή. Είμαι ενθουσιασμένη και ανυπομονώ. Ευχαριστώ όλους τους φίλους μου που με στηρίζουν!

Τώρα ξεπέρασα την κούραση!

Μαζί με τις διακοπές ήρθαν η έντονη κούραση και ο πόνος στα γόνατα. Δεν μπορούσα να τρέξω αλλά ούτε και να περπατήσω. Άφησα τα πράγματα να εξελιχθούν μόνα τους. Αναρωτιόμουν συνέχεια αν θα καταφέρω τελικά να τρέξω στον Μαραθώνιο. Έχασα το κουράγιο μου και μαζί πάρα πολλές προπονήσεις!
Ο χρόνος που απομένει πλέον είναι λιγοστός. Είμαι όμως σίγουρη ότι μπορώ να κάνω τον δικό μου αγώνα στις 31 Οκτωβρίου. Στόχος μου, η συγκέντρωση χρημάτων και προσφορών (τρόφιμα) για την Τράπεζα Τροφίμων!

Μαρούσι-Ανταρκτική τρέχοντας

Σήμερα ξεκίνησα την προπόνησή μου από το Ολυμπιακό Στάδιο. Τα πόδια μου με πήγανε πολύ μακρύτερα από τη Ειρήνη, την καντίνα, τα αφημένα μονοπάτια του Σταδίου. Έφτασα στην Ανταρκτική, έμεινα εκεί, περπάτησα στο χιόνι, μπήκα στη σκήνη του εξερευνητή Σκότ ο οποίος εκείνη την ώρα ονειρευόταν. Το όνειρά μας συναντήθηκαν. Αφού έφτασα στην Ανταρκτική, μπορώ να πιστεύω ότι θα φτάσω και στο Καλλιμάρμαρο!

Κάθε προπόνηση και μία νέα εμπειρία

Οι εβδομάδες περνούν με πολλές και απαιτητικές προπονήσεις. Το εντυπωσιακό είναι ότι ποτέ δεν αισθάνομαι το ίδιο, ούτε κατά τη διάρκεια της διαδρομής, αλλά ούτε και μετά στην ξεκούραση.
Αυτό όμως που δεν αλλάζει είναι ότι, όταν κουράζομαι, φαντάζομαι την καρδιά μου να ξεκουράζεται μόνη της σε ένα παγκάκι: είναι ξαπλωμένη και κοιτάει ψηλά, και το μόνο που βλέπει είναι έναν καταγάλανο ουρανό.
Σήμερα πήγα στο Ολυμπιακό Στάδιο. Δεν θυμάμαι πόσους γύρους έκανα. Δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα. Όταν το ρολόι έδειξε 25χλμ. αισθάνθηκα μεγάλη ικανοποίηση και ευγνωμοσύνη που πήγε καλά η προπόνηση!