Μαρούσι-Ανταρκτική τρέχοντας

Σήμερα ξεκίνησα την προπόνησή μου από το Ολυμπιακό Στάδιο. Τα πόδια μου με πήγανε πολύ μακρύτερα από τη Ειρήνη, την καντίνα, τα αφημένα μονοπάτια του Σταδίου. Έφτασα στην Ανταρκτική, έμεινα εκεί, περπάτησα στο χιόνι, μπήκα στη σκήνη του εξερευνητή Σκότ ο οποίος εκείνη την ώρα ονειρευόταν. Το όνειρά μας συναντήθηκαν. Αφού έφτασα στην Ανταρκτική, μπορώ να πιστεύω ότι θα φτάσω και στο Καλλιμάρμαρο!

Κάθε προπόνηση και μία νέα εμπειρία

Οι εβδομάδες περνούν με πολλές και απαιτητικές προπονήσεις. Το εντυπωσιακό είναι ότι ποτέ δεν αισθάνομαι το ίδιο, ούτε κατά τη διάρκεια της διαδρομής, αλλά ούτε και μετά στην ξεκούραση.
Αυτό όμως που δεν αλλάζει είναι ότι, όταν κουράζομαι, φαντάζομαι την καρδιά μου να ξεκουράζεται μόνη της σε ένα παγκάκι: είναι ξαπλωμένη και κοιτάει ψηλά, και το μόνο που βλέπει είναι έναν καταγάλανο ουρανό.
Σήμερα πήγα στο Ολυμπιακό Στάδιο. Δεν θυμάμαι πόσους γύρους έκανα. Δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα. Όταν το ρολόι έδειξε 25χλμ. αισθάνθηκα μεγάλη ικανοποίηση και ευγνωμοσύνη που πήγε καλά η προπόνηση!