Έτσι άκουσα να μου λένε... καθώς έκλεινα την πόρτα του σπιτιού και έφευγα για τρέξιμο. Δεν ήθελα με τίποτα να χάσω τη σημερινή προπόνηση. Τα σχέδια άλλαξαν λόγω καιρού και αποφάσισα να πάω στο Ολυμπιακό Στάδιο. Η βροχή έπεφτε- αδιάκοπα. Κοιτούσα την Πάρνηθα στην κατεύθυνση της οποίας ο ουρανός ήταν φωτεινός. Σε ένα σημείο πιο κοντινό είδα ξαφνικά ένα άνοιγμα ουρανού ανάμεσα στα σύννεφα. Ήθελα να το φτάσω.
Σκεφτόμουν τους φαροφύλακες που στις καταιγίδες αισθάνονται πολιορκημένοι από τα κύματα και τον αέρα. Εγώ ήμουν ελεύθερη. Και όταν είχα ξεπεράσει τα 20 χιλιόμετρα ήθελα να συνεχίσω να τρέχω! Ευχαριστώ... για το... την... το...(ΧΑΜΟΓΕΛΟ!)